در قرآن کریم، توصیفات متعدد و به ظاهر متعارض نسبت به انسان دیده می‌شود. از یک سو متصف به ویژگی‌هایی همچون فطرت الهی، مجهز به قوه‌ی تعقل، مجهز به قوه اختیار و انتخاب، مکرّم به کرامت الهی، برخوردار از نفخه الهی و ... شده و از سویی دیگر مکرراً به صفاتی نکوهیده همچون کفور، قنوط، ضعیف، عجول، هلوع، بخیل، قتور، جزوع، منوع و.... متصف شده است. این تفاوت‌ها از کجا ناشی می‌شود و چگونه می‌توان به هماهنگی میان آیات مربوطه رسید؟ این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی ضمن تبیین این صفات، در راستای وحدت‌انگاری آنها گام برداشته است. چنین به دست آمد که این مجموعه ظاهراً متعارض، انسان را در أحسن تقویم قرار می‌دهد. دسته‌ای از آیات صفات انسانی ناظر به مرحله تکوین انسان است و بدین لحاظ که ناشی از خلقت الهی است، مورد نکوهیدگی قرار نمی‌گیرد و اصولاً متعلَق ارزش‌گذاری اخلاقی واقع نمی‌گردد؛ اما در مرحله فراتکوین، آنجا که پای انتخاب و اختیار به میان آید، تکلیف، ارزش‌گذاری، پاداش و یا عقوبت مطرح می شود. انسان در سیر رو به جلوی خویش وامدار همه این ویژگی‌هاست. در کشاکش مجموع این ویژگی‌ها است که بشر به اعلی علّیین یا اسفل السافلین می‌رسد و این همه، در راستای چگونگی انتخاب اوست.
احسانی, کیوان. (1400). چگونگی وحدت انگاری ابعاد و ویژگی‌های مختلف انسان در قرآن. دو فصلنامه علمی
شبهه پژوهی مطالعات قرآنی, 3(2), 99-121. doi: 20.1001.1.27173879.1400.3.2.4.5
MLA
کیوان احسانی. "چگونگی وحدت انگاری ابعاد و ویژگی‌های مختلف انسان در قرآن". دو فصلنامه علمی
شبهه پژوهی مطالعات قرآنی, 3, 2, 1400, 99-121. doi: 20.1001.1.27173879.1400.3.2.4.5
HARVARD
احسانی, کیوان. (1400). 'چگونگی وحدت انگاری ابعاد و ویژگی‌های مختلف انسان در قرآن', دو فصلنامه علمی
شبهه پژوهی مطالعات قرآنی, 3(2), pp. 99-121. doi: 20.1001.1.27173879.1400.3.2.4.5
VANCOUVER
احسانی, کیوان. چگونگی وحدت انگاری ابعاد و ویژگی‌های مختلف انسان در قرآن. دو فصلنامه علمی
شبهه پژوهی مطالعات قرآنی, 1400; 3(2): 99-121. doi: 20.1001.1.27173879.1400.3.2.4.5
)
